CMYK jest zestawem kolorów używanych w procesach drukarskich – Cyan, Magenta, Yellow (żółty), blacK (czarny). Farby CMYK łączone są ze sobą nie za pomocą mieszania, tylko poprzez nakładanie warstwami, dlatego barwa końcowa może mieć od 0 do 400% pokrycia kolorem. W tym przypadku, łączenie ze sobie kolorów powoduje, że uzyskujemy coraz ciemniejszą barwę. Co ciekawe, ustawienie 100% pokrycia czarnym tuszem (K), nie tworzy najciemniejszej możliwej czerni. Aby otrzymać „prawdziwą” czerń, należy dodać inne kolory z modelu CMYK – najlepszy efekt otrzymamy wprowadzając następujące wartości: 60% C, 40% M, 40%Y i 100% K.

Obraz na monitorze, korzystającym z palety barw RGB jest bardziej wyrazisty i posiada większą głębię kolorów. Wiąże się to również z faktem, iż monitor emituje światło, a papier je pochłania. Przestrzeń RGB ma większy zakres kolorów niż CMYK. Problemy towarzyszące zamianom przestrzeni kolorów CMYK i RGB wynikają z faktu, że zakresy skali barw tworzących każdą z nich nie pokrywają się. W efekcie nie tylko modyfikujemy, ale także tracimy część informacji o kolorze.